Albania – morze, plaże, pyszne jedzenie, stosunkowo niedrogie kurorty i język… język niepodobny do żadnego innego. Język albański nie jest spokrewniony z ani jednym językiem indoeuropejskim. Nawet mowa ciała jest tu nieco inna, gdyż Albańczyk zgadzający się na coś potrząśnie głową na boki, a odmawiając – pomacha nią do góry i na dół, czyli odwrotnie do znanego w Polsce „tak” i „nie”. Nazwa „Albania” w języku rodzimym również brzmi dość nietypowo, bo to Shipëria lub Shqiponja.
Nazwa Shqipëria pochodzi, zależnie od hipotezy, od wyrazu shqiponjë lub shqipoj. Pierwszy z nich oznacza orła, drugi to czasownik „mówić otwarcie, krótko i jasno”. Obie wersje pochodzenia nazwy kraju są powielane w opowieściach i napawają Albańczyków dumą. Na czerwonej fladze kraju widnieje dwugłowy czarny orzeł posiadający 25 piór. Liczba piór odnosi się do 25 lat walk z Turkami, którym dowodził największy albański bohater narodowy – Skanderbeg, zwany Jerzym Kastriotą. To nie jedyne ciakawostki o Albanii.
Jest to stosunkowo młode państwo. Rząd albański po raz pierwszy ogłosił niepodległość dopiero w 1912 roku, uwalniając się wówczas od wpływów Imperium Osmańskiego. Wolność i rozwój nie trwały zbyt długo, ponieważ od 1944 do 1985 roku panował tam zaostrzony komunizm a dyktaturę sprawował Enver Hoxha, którego rządy do tej pory mają odbicie w albańskiej kulturze.
Albania jest krajem pełnym bunkrów. Zostały one oczywiście zbudowane z polecenia najważniejszego komunistycznego rządzącego, który obawiał się ataku wrogów. W całym kraju istnieje ponad 750 tysięcy schronów bojowych, które nigdy nie były użyte zgodnie z przeznaczeniem, a dziś służą m.in. jako muzea i kawiarnie.
W 1967 roku Enver Hoxha ogłosił swoje państwo pierwszym na świecie krajem ateistycznym, a każdy kto zdecydował się jawnie przyznać, że praktykuje wyznawanie pewnej religii, mógł być ukarany więzieniem (od 3 do 10 lat). Komunistyczna Albania była nie tylko krajem ateistycznym, ale też bardzo izolowanym. Nie docierały tam nowinki techniczne, a wszystkie nowe udogodnienia były drogie lub zakazywane, dlatego w czasach rządów dyktatora w całej Albanii było zarejestrowanych tylko niecałe 1900 samochodów osobowych.
Pogoda jest tu przewrotna i mimo że lata na wybrzeżu są niezwykle słoneczne i sprzyjają beztroskiemu wypoczynkowi, to zdarza się tutaj także śnieg. Zimą, na terenach górskich (które stanowią 75% kraju) dzieci lepią bałwany i organizowane są kuligi. Zima na wybrzeżu to przede wszystkim ulewny deszcz, jednak i tutaj zdarzyły się przelotne opady śniegu!
Albania to nie tylko spuścizna rządów Envera Hoxhy, ale także przepiękne plaże, otwarci ludzie, oraz niesamowita przyroda. Jedną z ciekawostek turystycznych jest zbiornik wodny Niebieskie Oko (Blue Eye, Syri i Kaltër), czyli podwodne źródło, które można zobaczyć podczas trasy z Gjirokastry do Sarandy. Jest to naturalny zbiornik wodny, którego źródło znajduje się około 45 metrów pod ziemią. Widok jest niesamowity!
Albania dysponuje również dwoma większymi, przepięknymi zbiornikami wodnymi: Jeziorem Szkoderskim dzielonym z Czarnogórą oraz Jeziorem Ochrydzkim dzielonym z Macedonią. Jezioro Szkoderskie to największe jezioro w południowej Europie, zaś Jezioro Ochrydzkie uznawane jest za jedno z najstarszych jezior na świecie. Jezioro opisywane od starożytności, obecnie chronione przez UNESCO. Występuje nad nim wiele unikalnych gatunków zwierząt oraz skamieniałości.
Albania to nie tylko wybrzeża mórz Adriatyckiego i Jońskiego i piękne jeziora, ale także zabytki! Jednym z najczęściej odwiedzanych przez turystów miejsc jest Butrint, zwany „starożytnym miastem”. Zabudowa sprzed niemal 2500 lat znajduje się na małym półwyspie zlokalizowanym pomiędzy wyspą Korfu, a jeziorem Butrint. Można tu zobaczyć m.in. antyczny grecki amfiteatr, świątynię i łaźnie. Jezioro wraz z półwyspem, który stanowi obecnie stanowisko archeologiczne, od 1992 r. wpisane jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Innym znanym albańskim miasteczkiem jest Gjirokastra zwana „miastem tysiąca schodów”. Miasto powstało w XIII wieku i zostało zbudowane wokół istniejącego już wtedy zamku. Cały teren to wzgórze więc miasto zbudowane jest w taki sposób, że fundamenty jednego domu leżą właściwie na tym samym poziomie, co dach sąsiedniego. Architektura robi tu niesamowite wrażenie (także Gjirokastra znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO).
Wśród najnowszych dzieł miejskich, należy wspomnieć o pomniku Fryderyka Chopina, który znajduje się w Tiranie. Tak właśnie, w stolicy Albanii wzniesiono pomnik polskiego pianisty! 12 listopada 2003 roku został tu stworzony ze środków Międzynarodowej Fundacji im. Fryderyka Chopina. Sam monument jest autorstwem Polaka - Andrzeja Renesa.
Chcąc zobaczyć wszystkie niezwykłe miejsca Albanii, warto mieć na uwadze, że tutejsze autobusy często nie mają rozkładów jazdy – odjeżdżają, kiedy są sprawne i gotowe, lub pełne.
Warto spędzić wakacje w Albanii!
